Święta Bożego Narodzenie już za pasem. Z tej okazji chciałbym złożyć Ci najserdeczniejsze życzenia zdrowych i spokojnych Świąt spędzonej w radosnej, rodzinnej atmosferze.
W Nowym Roku życzę Ci jak tylko jasnych przepisów podatkowych, jak najmniej kontroli podatkowych i samych uśmiechniętych urzędników. A oprócz tego samych sukcesów w 2020 roku!
Korekta deklaracji to narzędzie, które czy tego chcesz czy nie, zdarza Ci się na pewno wykorzystywać w swojej działalności. Dziś w tym krótkim wpisie przybliżę Ci, kiedy możliwe jest złożenie korekty deklaracji VAT w trakcie kontroli podatkowej. O korekcie deklaracji w przypadku kontroli celno-skarbowej przeczytasz we wpisie Kontrola celno-skarbowa – o czym pamiętać?
Wyobraź sobie, że otrzymujesz zawiadomienie o wszczęciu kontroli podatkowej w zakresie VAT. Kontrola rozpocznie się nie wcześniej niż po upływie 7 dni i nie później niż przed upływem 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli (art. 282b §2 Ordynacji podatkowej). Przygotowując się do kontroli, sprawdzasz więc swoje rozliczenia VAT i szukasz możliwych błędów. Dochodzisz do wniosku, że niechcący w systemie księgowym przy rozliczaniu faktur za serwis samochodu odliczyłeś 100% VAT, pomimo że nie prowadzisz stosownej ewidencji dla potrzeb VAT. Aby naprawić swój błąd, musisz złożyć korektę deklaracji VAT.
Kiedy możesz to zrobić?
O tym przeczytasz poniżej.
Ustawodawca wymienił wprost w przepisie, kiedy nie można złożyć korekty deklaracji podatkowej.
Uprawnienie do skorygowania deklaracji ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą (art. 81b §1 pkt 1 Ordynacji podatkowej).
W związku z powyższym, korekta deklaracji przed rozpoczęciem kontroli podatkowej jest dopuszczalna.
Co więcej, korekty możesz również dokonać po zakończeniu kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego – w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego (art. 81b §1 pkt 2 Ordynacji).
Dla lepszego wyjaśnienia posłużę się przykładem.
10 listopada 2019 r. w Twojej firmie została wszczęta kontrola podatkowa. Obejmuje ona swym zakresem sprawdzenie prawidłowości rozliczenia VAT za październik 2019 r. W toku czynności kontrolnych ustalono, że Twoja firma zawyżyła wartość podatku naliczonego w związku z odliczeniem VAT przy serwisie auta. Uświadomiliście jednak sobie, że podobny błąd popełniono w dwóch poprzednich okresach rozliczeniowych. Dlatego też jeszcze w toku czynności kontrolnych firma złożyła korekty deklaracji VAT-7 za sierpień 2019 r. oraz za wrzesień 2019 r.
W powyższym przypadku postąpiła prawidłowo, jako że była uprawniona do złożenia deklaracji korygujących VAT-7 za sierpień i wrzesień 2019 r. Zawieszenie prawa do skorygowania deklaracji dotyczyło tylko okresu rozliczeniowego objętego kontrolą podatkową, tj. października 2019 r.
Dlatego też jeśli uznasz, że dany błąd ma u Ciebie charakter powtarzalny, a kontrolą nie są objęte wszystkie okresy rozliczeniowe, możesz bez obaw skorygować deklarację, za okresy nieobjęte kontrolą. W takiej sytuacji korekta deklaracji jest możliwa. 🙂
Pamiętaj również, że możesz złożyć korektę deklaracji po zakończeniu kontroli podatkowej – tj. po doręczeniu protokołu kontroli. Jeśli zgadzasz się z ustaleniami kontroli podatkowej i poprawisz wskazane przez organ nieprawidłowości, unikniesz wszczęcia postępowania podatkowego i wydania decyzji podatkowej w Twojej sprawie. Niestety, możesz nie uniknąć sankcji VAT, która w niektórych sytuacjach ma również zastosowanie w przypadku korekty deklaracji po protokole kontroli. Więcej informacji na ten temat znajdziesz tutaj.
Na korektę pokontrolną deklaracji masz czas do momentu wszczęcia postępowania podatkowego. Organ ma na to maksymalnie 6 miesięcy od momentu zakończenia kontroli podatkowej (165b §1 Ordynacji). Innymi słowy musisz się zmieścić we wskazanym terminie i niejako uprzedzić organ.
Nie możesz więc czekać zbyt długo.
Na złożenie zastrzeżeń do protokołu kontroli masz 14 dni (art. 291 Ordynacji podatkowej). Z mojej praktyki wynika, że na ewentualne dokonanie korekty deklaracji zazwyczaj masz co najmniej wskazane 14 dni. Przy dłuższej zwłoce musisz się liczyć z doręczeniem przez organ postanowienia w sprawie wszczęcia postępowania podatkowego. To zamknie Tobie drogę do skutecznej korekty deklaracji VAT.
Ja swoją sobotę spędziłem w Muzeum Warszawy, gdzie oprowadzał mnie mój znajomy, który jest przewodnikiem w tym muzeum. Dzięki temu już znam historię postaci ze zdjęcia, a Ty?
Czy zdarzyło Ci się nerwowo sprawdzać, czy zapłaciłeś w terminie wpis od skargi? A może zastanawiasz się co się stanie gdy uiścisz wpis po terminie? Uiszczenie wpisu sądowego po terminie może stanowić nie lada problem. Dziś opowiem Ci o kilku przypadkach, w których wpis od skargi nie został uiszczony terminowo.
Czy zawsze oznacza to kłopoty?
O tym za chwilę 🙂
Zanim zacznę zajrzyj do wpisu Jak zaskarżyć interpretację indywidualną? Znajdziesz tam kilka wskazówek jak prawidłowo sporządzić skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego (WSA) na interpretację.
Pamiętaj o podstawowych zasadach postępowania sądowo-administracyjnego. Jedną z nich jest to, że sąd nie podejmie czynności, jeżeli od pisma nie zostanie uiszczona opłata. Sąd odrzuci skargę, skargę kasacyjną, zażalenie czy skargę o wznowienie postępowania, jeśli pomimo wezwania nie uiścisz należnego wpisu (art. 220 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – p.p.s.a.).
Druga zasada dotyczy bezskuteczności czynności, którą dokonasz po terminie (art. 85 p.p.s.a.).
Jeżeli nie dokonasz stosownej opłaty sądowej gdy wnosisz pismo do sądu np. skargę, dostaniesz wezwanie o jej uiszczenie w określonej wysokości i w stosownym terminie, pod rygorem odrzucenia pisma (skargi) przez sąd. Zazwyczaj masz na to 7 dni od otrzymania wezwania. Oczywiście możesz uiścić wpis przy złożeniu skargi, ale o tym przy innej okazji.
Jeśli nie dokonasz terminowo i we właściwej wysokości opłaty na rzecz sądu (np. wpisu od skargi), sąd nie zajmie się merytorycznie Twoją sprawą. Jednocześnie rozstrzygnięcie, które miał weryfikować sąd (np. decyzja wymierzająca podatek) pozostanie w mocy.
Spraw, w których strona nie uregulowała wpisu w terminie lub nie wykonała w terminie innych obowiązków, do których sąd ja wezwał są już tysiące. Kończy się to zazwyczaj odrzuceniem skargi czy innego pisma i zakończeniem postępowania.
Przyczyny odrzucenia skargi są bardzo różne. Jeden z przypadków, na jakie trafiłem, dotyczył podatniczki, która w ostatnim dniu terminu wyznaczonego jej do wniesienia opłaty do skargi chciała dokonać przelewu korzystając z usług Saloniku Prasowego. Nie wiedziała jednak, że jeśli nie korzysta z usług banku lub wyznaczonego operatora pocztowego, to o dochowaniu terminu decyduje wpływ środków na rachunek sądu. Faktyczny przelew opłaty przez pośrednika z Saloniku Prasowego został dokonany na rachunek Sądu dzień później po jego zleceniu. Czyli niestety po terminie. Skutkowało to odrzuceniem skargi podatniczki.
Musisz więc pamiętać, że formalizm procedury sądowo-administracyjnej jest posunięty tu do tego stopnia, że brakująca jedna złotówka w przelewie lub błędnie wskazany numer rachunku bankowego, czy jeden dzień zwłoki w przelewie z uwagi na nieśpieszne działanie pośrednika może spowodować odrzucenie pisma.
Na szczęście nie 🙂
W niektórych sytuacjach masz możliwość przywrócenia terminu na uiszczenie opłaty sądowej. Aby to było możliwe musisz spełnić szereg warunków:
Tyle teorii.
Wszystko zależy okoliczności danej sprawy. Spraw, w których strony wnosiły o przywrócenie terminu są tysiące. W zdecydowanej większości sądy uznawały, że strony nie uprawdopodobniły braku winy w niedochowaniu terminu.
Pojawiają się jednak sytuacje, w których sądy przychylały się do wniosków podatników. Przyznawały wtedy, że błądzenie jest rzeczą ludzką i niektóre pomyłki związane z terminowym uiszczeniem stosownej opłaty możesz jeszcze naprawić.
Sąd przychylnie spojrzał na sytuacje, w których podatnik popełnił błąd w numerze rachunku.
W postanowieniach z dnia 23 listopada 2010 r., sygn. II FZ 625/10 oraz z 10 lipca 2015 r., sygn. II FZ 464/15, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że omyłkowe zamienienie jednej cyfry w numerze rachunku bankowego jest oczywistą omyłką pisarską. Nie można bowiem kwalifikować jej jako brak należytej staranności. Wobec tego Sąd uznał, że możliwe jest przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu w takiej sytuacji.
Pozytywnie skończyła się również sytuacja podatniczki, która omyłkowo uiściła kwotę wpisu w wysokości 5500 zł zamiast 5550 zł. Brakujące 50 zł przelała jeden dzień po terminie. NSA uznał, że można przywrócić termin do wniesienia wpisu w takiej sytuacji.
„Przelanie kwoty nieznacznie mniejszej od tej, która była właściwa, oczywiście, nie tylko daje się „technicznie” uniknąć – w przeważającej ilości przypadków tak też właśnie się dzieje, tj. wpisy są uiszczane we właściwej wysokości. Jednak, z drugiej strony, nie sposób sobie wyobrazić, by takie błędy raz na jakiś czas się nie pojawiały, by istniała możliwość ich faktycznego wyeliminowania z obrotu. Do zadań sądu należy ich ocena, a to pod kątem przewidzianych prawem wymogów. Tak jak ustawodawca wyposażył sądy w zdolność sprostowania z urzędu niedokładności, błędów pisarskich albo rachunkowych lub innych oczywistych omyłek w wyroku (art. 156 § 1 p.p.s.a), tak pośrednio przyznał Sądom zdolność oceny uchybień popełnianych przez strony (które z natury nie muszą mieć charakteru „pisarskiego” bądź rachunkowego) – temu między innymi służy instytucja przywrócenia terminu.”
Postanowienie NSA z 15 lutego 2017 r. sygn. II FZ 986/16.
Pamiętaj jednak, że niezależnie od charakteru popełnionego błędu, zawsze musisz uprawdopodobnić też brak winy w przypadku swojego potknięcia.
Błądzenie jednak jest rzeczą ludzką i nikt nie jest nieomylny. Nie ma więc co liczyć na to, że da się zupełnie wyeliminować możliwość popełnienia jakichkolwiek błędów przy dopełnianiu formalności. Pozostaje jednak liczyć na to, że rozpatrujący wnioski o przywrócenie terminu częściej będą przyjmowali, że skoro nawet sąd ma prawo do popełniania i naprawiania swoich oczywistych omyłek, to tym bardziej takie prawo powinni mieć słabsi bohaterowie procedury sądowej czy administracyjnej.
Pozdrowienia z Wakacji 🙂
Jezioro Genewskie, Yvoire
Kiedy już otrzymasz decyzję podatkową, bardzo często nie zgadzasz się z jej wnioskami. Czy zastanawiasz się wtedy, jak sporządzić odwołanie od decyzji podatkowej? Dziś dam Ci kilka wskazówek, co powinno zawierać poprawne odwołanie i jak je sporządzić. Pokażę Ci to w formie odpowiedzi na kilka pytań, które najczęściej otrzymuję w trakcie prowadzonych szkoleń lub bezpośrednio od moich Klientów.
Nie. Odwołania od decyzji organ podatkowego nie musi sporządzać doradca podatkowy, radca prawny, czy adwokat. Możesz sporządzić je samodzielnie.
Dlaczego nie ma takiego przymusu?
Odwołanie nie jest bardzo sformalizowanym dokumentem, więc Ordynacja podatkowa nie nakłada obowiązku korzystania z profesjonalnych pełnomocników.
Musisz jednak pamiętać, że od tego jakich argumentów użyjesz w odwołaniu, może zależeć wynik postępowania odwoławczego. Organ odwoławczy nie będzie też stosował żadnej taryfy ulgowej tylko dlatego, że samodzielnie sporządzasz odwołanie. Jeśli Twoja sprawa jest skomplikowana lub czujesz, że nie jesteś w stanie dobrze przygotować odwołania, warto skontaktować się z profesjonalnym pełnomocnikiem. Jeśli potrzebujesz wsparcia, po prostu napisz do mnie.
Natomiast jeśli zidentyfikujesz dokładnie nieprawidłowości w decyzji organu podatkowe i masz przygotowane argumenty broniące swoich racji, możesz samodzielnie sporządzić odwołanie.
Pamiętaj, że choć odwołanie nie jest bardzo sformalizowanym dokumentem, musi spełniać pewne minimalne wymogi formalne.
Jak wspominałem, odwołanie od decyzji nie wymaga zbyt wielu formalności.
Odwołanie musi zawierać:
O zarzutach za chwilę, teraz kilka słów o pozostałych dwóch elementach odwołania.
Określając istotę żądania, musisz jednoznacznie określić, czego oczekujesz od organu odwoławczego. Zazwyczaj zakres żądania sprowadza się do uchylenia skarżonej decyzji i przekazania jej do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji lub orzeczenia co do istoty przez organ odwoławczy.
Określając zakres żądania należy wskazać, czy żądasz uchylenie decyzji organu I instancji w całości, czy w części.
Pamiętaj, że nawet gdy nie uda Ci się precyzyjnie sformułować tych elementów, nie musi to oznaczać, że organ odwoławczy nie rozpatrzy Twojego odwołania. Wskazuje na to orzecznictwo sądowe:
Brak profesjonalnego sformułowania żądania (przez stronę działającą bez profesjonalnego pełnomocnika), nie może stanowić przeszkody do rozpoznania odwołania. Niezręczny sposób formułowania zarzutów odwołania, nie może być traktowany jako brak formalny skutkujący pozostawieniem odwołania bez rozpatrzenia, skoro z jego treści wynika, że strona kwestionuje ocenę materiału zgromadzonego przez organ i nie zgadza się z wydanym rozstrzygnięciem.
(Wyrok WSA w Gdańsku z 17 kwietnia 2018 r., sygn. I SA/Gd 1358/17)
Oprócz tego odwołanie powinno zawierać pewne elementy formalne takie jak:
Odpowiedź na to pytanie nie jest niestety prosta.
Najprościej byłoby odpowiedzieć: to zależy 🙂
I rzeczywiście tak jest 🙂
Przede wszystkim musisz dokładnie przeanalizować treść otrzymanej decyzji. Przykładowo, jeśli organ błędnie ustalił okoliczności Twojej sprawy, nie dopuścił przedstawionych przez Ciebie dowodów, należy sformułować zarzuty proceduralne. Zazwyczaj warto wskazać, na czym polega to naruszenie np. które okoliczności faktyczne organ ustalił nieprawidłowo i wskazać dowody potwierdzające, że rzeczywistość wygląda inaczej. Taka sytuacja bardzo często dotyczy dokumentowania usług niematerialnych. Pamiętaj, że to Ty musisz przedstawić dowody na ich faktyczne wykonanie.
Jeśli natomiast organ błędnie zinterpretował przepisy w Twojej sprawie, nie zastosował jakiegoś przepisu (np. zwolnienia) lub zastosował inny niż ma w rzeczywistości zastosowanie, właściwy jest zarzut naruszenia prawa materialnego. W takim przypadku musisz wskazać, na czym polega błąd organu w interpretacji przepisów lub dlaczego organ w niewłaściwy sposób zastosował przepisy prawa.
Prawidłowe sformułowanie zarzutów to najtrudniejsza cześć odwołania. Pamiętaj jednak, że odwołanie nie jest tak sformalizowanym dokumentem jak skarga do sądu administracyjnego. Jeżeli nawet nie uda Cię sformułować zarzutów „zgodnie ze sztuką”, organy podatkowe powinny je uwzględnić, jeśli będzie z nich jednoznacznie wynikała Twoja intencja.
Pamiętaj również, że nawet gdy Twoje zarzuty nie spełniają wymogów formalnych organ ma obowiązek wezwać Cię do ich uzupełnienia. Masz wtedy 7 dni na ich poprawienie.
Jeśli masz wątpliwości, jak przygotować swoje odwołanie, skontaktuj się ze mną.
To zależy od tego, który z organów doręczył ci decyzję.
Jeśli w Twojej sprawie decyzję określającą zobowiązanie podatkowe wydał naczelnik urzędu skarbowego, odwołanie kierujesz do właściwego Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, ale wysyłasz je do naczelnika, który wydał decyzje w Twojej sprawie.
Jeżeli z kolei w Twojej sprawie decyzję określającą zobowiązanie podatkowe wydał naczelnik urzędu celno-skarbowego, odwołanie co do zasady składasz do tego organu (art. 221a Ordynacji podatkowej). W niektórych sytuacjach właściwy będzie dyrektor izby administracji skarbowej
Jeśli masz wątpliwości gdzie złożyć odwołanie, zajrzyj na ostatniej strony Twojej decyzji. Każda decyzja musi zawierać pouczenie, w jaki sposób możesz ją zaskarżyć. Skorzystaj z tej informacji. Jeśli postąpisz zgodnie z pouczeniem, powinny ominąć Cię kłopoty związane z prawidłowym złożeniem odwołania.
Odwołanie musisz złożyć w terminie 14 dni od dnia otrzymania decyzji podatkowej (art. 223 Ordynacji podatkowej).
W niektórych sprawach organem odwoławczym jest Szef Krajowej Administracji Skarbowej.
Od wniesienia odwołania nie musisz wnosić żadnych opłat. Jedyna opłata, która może się pojawić, to 17 zł od stosunku pełnomocnictwa, jeśli ustanowisz pełnomocnika.
Teraz już chyba wiesz, jak sporządzić odwołanie od decyzji podatkowej 🙂
A jeśli nie, po prostu napisz do mnie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
O zawieszeniu biegu przedawnienia chciałem opowiedzieć Ci już jakiś czas temu. Niestety natłok spraw pozwolił mi dopiero teraz zająć się tym tematem. Organy podatkowe dosyć często kontrolują okresy tuż przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Aby wyegzekwować określony podatek, często starają się doprowadzić do przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem:
Zatem, jeśli organ podatkowy chce doprowadzić do zawieszenia biegu przedawnienia, musi zastosować jedną ze wskazanych przesłanek. Dziś skupię się jednak tylko na przesłance związanej z wszczęciem postępowania karnego skarbowego.
Dlaczego?
Ponieważ ta przesłanka bardzo często jest wykorzystywana przez organy podatkowe do zawieszenia biegu przedawnienia.
I bardzo często jest nadużywana….
Ordynacja podatkowa określa tryb postępowania, który powoduje, że dochodzi do zawieszenia biegu przedawnienia.
Organ podatkowy właściwy w sprawie zobowiązania podatkowego, z którego niewykonaniem wiąże się podejrzenie popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, zawiadamia podatnika o nierozpoczęciu lub zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego najpóźniej z upływem terminu przedawnienia (art. 70c Ordynacji podatkowej).
Oznacza to, że:
Jeśli więc organ prawidłowo zawiadomi o wszczęciu postępowania karnego skarbowego w sprawie, jest w stanie skutecznie zawiesić bieg przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Wszystko sprowadza się jednak, czym jest prawidłowe doręczenie?
Jeśli Twoją sprawę od początku prowadzi pełnomocnik, pytanie sprowadza się więc do tego, komu organ musi takie zawiadomienie doręczyć.
Pełnomocnikowi czy podatnikowi?
Kwestia ta była przez lata przedmiotem sporów pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi.
Możesz również znaleźć w tej sprawie rozbieżne orzeczenia sądowe.
Punktem przełomowym w tej sprawie stała się tegoroczna uchwała 7 sędziów NSA.
Dlaczego?
Wskazuje ona bowiem, jak prawidłowo doręczyć zawiadomienie o zawieszeniu biegu przedawnienia. Wskazuje również jakie konsekwencje ma doręczenie tego zawiadomienia niewłaściwemu podmiotowi.
Pierwsze teza dotyczy warunków prawidłowego zawiadomienia.
„Dla skuteczności zrealizowania obowiązku wynikającego z art. 70c [Ordynacji podatkowej] zawiadomienie, o którym mowa w tym przepisie należy doręczyć pełnomocnikowi, który został ustanowiony w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym, nawet jeżeli zawiadomienia tego dokonuje organ podatkowy, przed którym nie toczy się żadne postępowanie z udziałem pełnomocnika strony.”
Zatem, jeśli w Twojej sprawie jest ustanowiony pełnomocnik, to on powinien otrzymać zawiadomienie o zawieszeniu biegu przedawnienia.
A co się stanie, gdy otrzymasz zawiadomienie bezpośrednio? Takie doręczenie, zdaniem NSA, nie jest skuteczne.
„Przede wszystkim należy podkreślić, że przepisy dotyczące doręczeń mają m. in. funkcje gwarancyjne dla strony. Tak je należy postrzegać. Strona po to ustanawia pełnomocnika, aby ten prowadził jej sprawę. (…)
Stąd też wszelkie pisma kierowane przez organ podatkowy powinny być kierowane do pełnomocnika. Doręczenie wprawdzie jest czynnością materialno-techniczną, regulowaną przez przepisy procesowe. Wywołuje jednak daleko idące skutki materialnoprawne. W przypadku bowiem doręczenia zawiadomienia o prawidłowej treści, które spełnia przesłanki formalne oraz przesłanki materialnoprawne, co do rzeczywistego przebiegu zdarzeń, przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, dochodzi do zawieszenia biegu terminu przedawnienia. W żaden sposób zatem nie można uchybienia w zakresie naruszenia art. 145 § 2 O.p. oceniać w charakterze wpływu na wynik sprawy. Brak prawidłowego doręczenia zawsze w sposób istotny rzutuje na rozstrzygnięcie.
Uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 marca 2019 r., sygn. I FPS 3/18
Co to w praktyce oznacza?
Jeśli organ doręczył zawiadomienie Tobie, a nie Twojemu pełnomocnikowi, takie zawiadomienie nie zostało skutecznie doręczone. Nie doszło więc do zawieszenia biegu przedawnienia Twojego zobowiązania.
Co więcej, sądy nie powinny badać, czy to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy. NSA uznał, że brak prawidłowego doręczenia zawsze rzutuje na wynik sprawy.
To z kolei w wielu sytuacjach może oznaczać brak obowiązku zapłaty.
Tezy uchwały NSA znalazły już swoje odzwierciedlenie w tezach wyroków sądów administracyjnych. Możesz więc wykorzystać je w swojej sprawie.
„Skoro prawidłowo ustanowionemu pełnomocnikowi podatnika nie doręczono zawiadomienia o nierozpoczęciu lub zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego reprezentowanego przez niego podatnika, nie nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia.”
Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 18 kwietnia 2019 r., sygn. I SA/Go 127/19.
Podobne stanowisko znajdziesz w szeregu innych wyroków. Możesz więc zajrzeć do wyroków WSA w Opolu z 15 maja 2019 r., sygn. I SA/Op 366/18 oraz I SA/Op 293/18. Więcej orzeczeń w tym zakresie znajdziesz w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych.
Jeśli masz podobną sprawę, po prostu napisz do mnie. Może będę w stanie pomóc.
Naczelny Sąd Administracyjny
